مشق شبم را می نویسم... مشق نبودنت را... و جریمه شده ام اینبار ... باید هزار بار نامت را روی کاغذ خاطره هایم حک کنم... و چه جریمه ی مبهمی است تلاقی شیرین تکرار نام زیبایت و تلخ یادآوری نبودنت...! چشم هایم را می بندم و در هوای بودنت غرق میشوم و باز تداعی میشود آن تجربه ی طلایی... (همه جا بوی الکل میدهد... من گنگ هستم ... چشمانم را به سختی می گشایم... چند زن سپید پوش احاطه ام کرده اند و انگار از ته چاه عمیقی مرا صدا می زنند...اصرار دارند که بیدار بمانم... اما من دلم خواب میخواهد... نمیدانم کجایم و چرا باید اینجا باشم...؟ صدای گریه ی نوزادی در گوشم می پیچد و بعد سینه ام مالامال عشقی میشود... به خاطر می آورم که قرار بود مادر شوم...!) حال روزها و سالها از آن چهارشنبه ی شیرین گذشته است... امروز تولد پنج سالگی ات را بدون حضورت جشن گرفتم... تنها سهمم این بود که از پشت گوشی بی جان عاشقانه های مادرانه ام را برایت بسرایم... ببوسمت و بگویم: عزیز نازنینم تولدت مبارک... و بعد اشک میهمان گونه های سردم شد... چه خوب که تو نبودی و اشکهایم را ندیدی... خودم را جریمه کرده ام... نباید روز تولدت می گریستم... باید هزار بار نامت را بنویسم... هزار بار قلبم هری بریزد... هزار بار داغدار نبودنت شوم... تا یادم بماند دیگر حق گریستن در بهترین روز زندگی ام را ندارم... می نویسم مرد کوچکم ... عزیزم... دلنشینم... می نویسم نامت را ... و آسمانی می شوم وقتی هزارمین نامت روی دفترم سر میخورد... حال آغوشم مملو از وجود توست ... بهترینم... 93/10/16
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
ساده می نویسم برایت ... ساده تر از تمام روزهایی که بی مقدمه نوشتم : دوستت دارم ...
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت