باز هم تکرار تمام شدن سال را می سراییم و چقدر خوشحالیم از شروع دوباره کاغذهای تقویم که گذران هر صفحه اش و هر فصلش چین تازه ای را کنار چشمهایمان به یادگار خواهد گذاشت ... خانه هایمان را از گرد و غبار تقویم ها می تکانیم اما دلهایمان را که سالهاست از غبار دورویی و تزویر به سیاهی گراییده از یاد برده ایم ...! آری ... امسال هم دارد تمام می شود . لحظه تحویل سال همه خوشحالند واقعأ از چه خوشحالیم ؟! از اینکه اینهمه سال تجربه سال جدید را به دوش کشیده ایم اما دریغ از کمی کسب آدمیت ... دریغ از خانه تکانی دلها دریغ از تغییر رفتارهای سیاهمان ... تا چه اندازه ؟ تاکی فقط می خواهیم بگذرانیم ؟! پس چه شد قولی که در روز ازل به خدایمان هدیه دادیم ؟! چرا فراموشمان شد که خدا ما را در اوج آفرید ؟ چرا سقوط کردیم ؟! کاش قبل از شادیمان بدانیم که خدا بهار را آفرید تا به ما بفهماند به ته بن بست های دنیا هم که برسیم اگر قولمان یادمان بیاید و به طرف خدا برویم ، تمام قفل ها ی ناگسستنی باز خواهد شد ... کاش یادمان بیاید و سفره هفت سینمان را با خانه تکانی دلهایمان پهن کنیم و از خدا بخواهیم در سال جدید قفل دلمان را به روی خودش بگشاید و ما را تنها به خودش نزدیک کند ... همین و بس ... آسمان بی قرار است من بی قرارم کودکم بی قرار است و من این بی قراری ها را قاب میگیرم و به دیوار اتاق تاریکم می آویزم چشمم را می بندم و فارغ از تمام بی قراری ها خواب بی قرارم را در آغوش می کشم ...! دروغ مطلق است ... اینکه می گویند عشق دریچه ای به سوی خوبیهاست ! عشق ... دریچه ای به سوی دردهای تجربه نکرده ایست که آدمی را تا اوج تنهایی مطلق پیش می برد ... تا اوج درد حقارت ... تا اوج کور شدن ... کر شدن ... نیست شدن ... مردن ...! وقتی که آمدی ... چون رود زلال بودی جاری ، سبک وقتی رفتی ... کدر شدی دیگر رود نبودی تکه سنگی بودی که مسیر رود را بسته بود و از خرده شنهای وجودش رود زلال را تیره و تاریک میکرد افسوس افسوس از این عاقبت دردناکت ...!
.jpg)
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
ساده می نویسم برایت ... ساده تر از تمام روزهایی که بی مقدمه نوشتم : دوستت دارم ...
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت