صد بار گر از دست غمت خون رود از دل
از در چو درآيي همه بيرون رود از دل
گـر قـصـه‌ي عـشـق مـن و يـارم بـنـگارنـد
صد ليلي و مجنون همه بيرون رود از دل
در قـتـل مـن اي مـه بکـش آهـسـته کمان را
حيف است که پيکان تو بيرون رود از دل