سلام. اين شعر از شاملو تقديم شما
دلتنگيهاي آدمي را باد ترانه اي ميخواند
روياهايش را آسمان پرستاره ناديده ميگيرد
و هر دانه برفي به اشکي نريخته ميماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشقهاي نهان و شگفتيهاي بر زبان نيامده
در اين سکوت حقيقت ما نهفته است
حقيقت تو و من
براي تو و خويش چشماني آرزو ميکنم که چراغها و نشانه هارا در ظلماتشان ببيند
و زباني که در صداقت خود ما را از خاموشي خويش بيرون کشد و بگذارد از آن چيزها که در بندمان کشيده است سخن بگوييم