بیدار شده ام و به عقربه های ساعت چشم دوخته ام.

چقدر بی هدف میروند و چقدر خالی از حضور تو هستند ...

مرا به تو وصل نخواهند کرد این بی جان های متحرک!

هیچ صبحی دیگر با دستهای تو شروع نمی شود و من در ازدحام

خاطرات صبح های عاشقانه مان به تاریکی مطلق فرو خواهم رفت.

من اکنون تمام شده ام ... برگرد و مرا دوباره آغاز کن

ای طلوع روشن دیروزهایم ...

نوشته شده در شنبه 95/6/6ساعت 12:48 صبح توسط زهره نظرات ( ) | |